نگرشی روشمند به جایگاه عهدین در تفسیر قرآن با تکیه بر الگوی نشانه شناختی بینامتنیت
محمد رضا وصفی
سید روح الهی شفییی
چکیده
در این نوشتار، درپی تبیین روشمند جایگاه عهدین در تفسیر قرآن، نخست،دربارۀ الگوی نشانه شناختی بینامتنیت سخن گفته ایم. برپایۀ این الگو، هرمتنی بر اساس متن های پیشین استوار می شود و بدین ترتیب، هستی و پیشینۀمتن و نشانه ها از آنچه تاکنون پنداشته می شد، بسیار ژرف تر و گسترده تراست. متن های دینی و از جمله قرآن کریم نیز از این قاعده جدا نیستند و مفسر توانا باید بتواند از منابع بینامتنی، برای تفسیر قرآن به صورتی بهینه بهره گیرد. در بخش دوم این نوشتار، شایستگی عهدین را برای قرار گرفتن درجایگاه منبعی بینامتنی برای تفسیر بخش هایی از قرآن نشان داده ایم و بدین منظور، ضمن به دست دادن پیشینۀ این ره یافت نو، بدین مسئله پرداخته ایم که پذیرش این نگاه، لزوماً به معنی راه یابی اسرائیلیات به تفسیر قرآن، پذیرش وثاقت سندی و خاستگاهی الهی همانند قرآن برای عهدین، و نفی دیگر منابع معرفتی برای تفسیر قرآن نیست.
واژه های کلیدی: بینامتنیت، قرآن، عهدین، اسرائیلیات، تحریف
استادیار دانشگاه تهران mrvasfi@yahoo.com
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی srooh_sh@yahoo.com
دریافت مقاله